Hoe ouder men wordt, hoe belangrijker het is zich te blijven ontwikkelen, en hoe klemmender de noodzaak een neiging tot herkauwen te beteugelen. H.C. ten Berge

Daarom, in plaats van een standaard chronologische drie terreinen van onderzoek die de basis vormen voor therapie.

1. Medische wetenschap en geneeskunde

Geneeskunde beschouwt de mens als biologisch organisme.

Het artsexamen uit Leiden uit de jaren tachtig is de basis van elk nieuw consult.  Voor een dokter is de mens  een intelligent design en ons begrip van dit design heeft de ontwikkeling van geneeskunde mogelijk gemaakt; we begrijpen de ‘mechaniek’ van de ‘biologische machine’. De medische aanpak van een probleem is:  Wat gaat er niet en wat kan daaraan gedaan worden? Wat is de kennis over dit probleem, hoe moet het worden aangepakt? In het verlengde daarvan leeft ook de vraag hoe menselijk te leven  wanneer het lichaam minder optimaal functioneert.

En toch weten we nu dat de mens geen design is. We zijn als alle andere dieren veranderende, evoluerende levensvormen die komen en gaan.  De geneeskunde bevindt zich in een toestand waarbij we constant vooruitgang boeken zolang we de mens als design zien. Het groeiende besef dat dit niet meer de wetenschappelijke realiteit is suggereert dat de medische aanpak mogelijk te kort schiet in een totale visie op de menselijke beleving. Veel mensen beleven geneeskunde dan ook ook als minder persoonlijk.

 

 

1978 Student Geneeskunde in Leiden

 

 

2. Neurowetenschap en bewustzijn

Het bewustzijn is besef dat we leven.

Als we de geschiedenis van ons biologische bestaan op aarde bekijken is ons bewustzijn een relatief recent fenomeen. Het bewustzijn ontstaat in het meest complexe orgaan in het universum;onze hersenen. De lichaamsfuncties, de emotionele impulsen en de complexe hersenactiviteit worden door het bewustzijn continue ‘samengevat’ in relatief simpele uitlatingen, gevoelens en waarnemingen.

Het menselijk bewustzijn is een onderzoeksterrein voor filosofie, neurowetenschappen, psychologie maar ook archeologie en anthropologie. Het bewustzijn geeft ons inzichten. Zoals de visie van de mens als biologische machine, maar ook het besef van onze sterfelijkheid zowel als individu als soort.  Enerzijds neigen we het bewustzijn ook te willen aanpakken als onderdeel van ons design (neuroscience) en er een specialisme van maken (psychologie/psychiatrie), anderzijds naderen we als individuen de vraag die steeds dringender wordt: Hoe handhaven we ons als mens in de overdonderende wetenschappelijke vooruitgang zoals kunstmatige intelligentie en nanotechnologie.  Hoe blijf ik mezelf? En wie ben ik dan? En de nieuwste vraag: Draag ik verantwoordelijkheid voor de wereld?

 

3. Levenskunst

De kunst van het leven in een tijd van wetenschap en crisis.

Hoewel ik de wetenschappen als ‘hoogste categorie’ van kennis beschouw zijn de wetenschappen niet het leven zelf en blijft men in de praktijk dus altijd aanlopen tegen de ‘harde filosofische vragen’ zoals we hierboven zagen. Het grootste deel van onze realiteit, zoals we die ervaren, wordt zelden door wetenschappelijke feiten (waarvan bovendien ieder van ons er maar bar weinig van kennen) op bevredigende wijze beantwoord. Wetenschap is een gezamenlijke inspanning waaraan ieder zijn piepkleine steentje kan bijdragen, maar ons eigen leven, dat leven we tenslotte toch alleen. De levensvragen vinden weinig antwoorden in de wetenschap. De zoektocht naar inzicht in ons leven zoekt expressie in kunst, literatuur, poëzie, muziek, cultuur, samenleving, spiritualiteit, liefde, relaties en nog veel meer dat zich in onze bizarre archeologisch ‘opgestapelde’ hersenen afspeelt.

Zo een breed gebied bewandelen heeft meer weg van koorddansen, dan een wetenschappelijk verantwoorde onderneming.  Therapie doen met iemand die in dit complexe gebeuren is vastgelopen ben ik dan ook meer en meer gaan ervaren als een gezamenlijk kunstwerk.

 

Ouderenzorg:  Geneeskunde is een éducation permanente, meest recente ‘update’: de basis opleiding tot CRA (controlerend raadgevend arts) van de Universiteit Leuven 2017.

 

Tenslotte, de verhuizing met mijn gezin naar Andalusië, ‘off the grid’ en daarmee verminderde werkdruk, meer tijd en ruimte tot verdieping en verbreding van de verschillende perspectieven over de menselijke ervaring en geneeskunde. Met name het overdenken en herschrijven van hermetische theoriën, zoals homeopathie en acupunctuur, in een genuanceerde multidiciplinaire benadering.

 

Wat oudere orientaties:

  • Acupunctuur:  Postacademisch onderwijs voor artsen gevolgd in Parijs  aan de Ecole Française d’Acupuncture, het universitair ziekenhuis CHU Bichat en  Institut Ricci van de faculté de jésuite de Paris. Toentertijd aangesloten bij ASMAF -Ass Médecin Acuponcteur de France-. En bij de RU Groningen waar in samenwerking met de TMC University Shanghai, neurofysiologie en acupunctuur werd onderzocht.
  • Homeopathie:  Een opleiding te Wageningen (SHO) tot homeopatisch arts. Toentertijd aangesloten bij VHAN (ver. Hom Artsen Ned.) Seminars in binnen en buitenland. In de periode 1996-2001 docent in Praag. Columnschrijver voor collegiaal forum. Voorvechter geworden om de klassieke homeopathie bij de psycho-analytisch en humanistische benaderingen van de mens onder te brengen en de farmacologische interpretatie te suspenderen. Zie Scriba Medicorum  en youtube.
  • Als kind van mijn tijd :  Meegelift in ‘negentiger jaren’ golven; groepswerk, martial arts als therapievorm, spirituele ontwikkeling, osteopathie, meditatie, hypnose technieken… alles eerst als leerling later als docent.

 

 

Nuttige links:

Lees hier over de online consulten en therapie

Bekijk het zelfhulp boekje Gerechten voor Gedachten

Gerechten voor Grdachten

 

 

Volgende pagina →

Deel deze pagina