We bekijken hoe een gedicht van Václav Havel over verantwoordelijkheid de relatie tussen onze autonomie en onze verantwoordelijkheid naar de wereld, toelicht. Vervolgens plaatsen we die visie in het licht van individuele therapie waarmee we aangegeven dat ons wereldbeeld een sleutelrol speelt bij onze individuele levenservaring en daarmee van belang is in individuele therapie.
Individuele therapie is niet alleen een individuele zaak. De toestand van de maatschappij en de wereld zijn onverbrekelijk verbonden en essentiële elementen uit de context van therapie. Deze elementen uit ons wereldbeeld kunnen zowel een creatieve -, als een verlammende impuls genereren. In onderstaande gedachte van Havel stelt hij op poëtische wijze dat de visie over onszelf hierin een beslissende rol kan spelen om ons aan kan zetten tot het leveren van een bijdrage aan de wereld.
We proberen in therapie (life of online) derhalve zowel de individuele levenskwaliteit als onze invloed op de levenskwaliteit van anderen in een harmonische dynamiek te bevorderen. Tevens accepteren we dat vaak therapeutische vooruitgang geboekt kan worden met ideeën van denkers en kunstenaars en we de medische theorieën in individuele therapie altijd kunnen verrijken met kunst en literatuur.
Het idee dat juist het erkennen van onze autonomie, onze onafhankelijkheid van de wereld, juist de impuls genereert om meer betrokken te zijn en autonoom op te kunnen treden om een bijdrage aan de wereld te kunnen leveren is een inzicht die ons lijdzaam slachtoffer gevoel kan omzetten in daadkracht.
Václav Havel was een Tsjechische schrijver, filosoof, dissident en staatsman. Van 1989 tot 1992 was hij de eerste democratisch gekozen president van Tsjecho-Slowakije in 41 jaar. Daarna was hij de eerste president van de Tsjechische Republiek (1993-2003) na de Tsjecho-Slowaakse splitsing. Binnen de Tsjechische literatuur staat hij bekend om zijn toneelstukken, essays en memoires. (bron: Kosmos journaal)
Hield ik mij voor wat deze wereld uit mij maakt,
dan ben ik werkelijk tot niets in staat.
De vernietiging van de aardbol
zal ik dan natuurlijk niet tegenhouden.
Denk ik echter aan wat ieder van ons
oorspronkelijk is
of zou kunnen worden
– onafhankelijk van de toestand van de wereld –
een autonoom menselijk wezen,
tot verantwoordelijkheid voor de wereld in staat
dan kan ik vanzelfsprekend veel doen.
Afbeelding: Wenceslaus plein –Václavské náměstí- in Praag.